Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիզան

վանկեր՝ խի•զան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Արարատյան, Լոռի, Գանձակ, Ղազախ՝ Շամախի, Պապեն, Չարսանճագ՝ ԽԵԶԱՆ, Ղրբ․ Մղր․

Ընտանիք, գերդաստան (կին և երեխաներ)։ ◆ Եմիշ առնում, բերում իրենց խիզաղանոցը ուրախացնում ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Մեր խիզանը ո՞նց են ։ (Ձ)
Ընտանիքի իգական սեռի անդամներ (կին, աղջիկ)։ ◆ Էս մեր խիզանոցն էլ աստված բարի տա, օխտը սվաթ փսփսում են ։ (Պերճ Պռոշյան)
Զավակ, երեխա։ ◆ Կնանիք առան իրանց խիզանոցը, գնացին։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Աստոծ ըղաչանքիս լսեց, մը տղա խեզան տվավ (Խաթ․)։ ◆ Էս թաքավերիս էլ իսկի խեզան ինում չիլալ (ՀԺՀՔ.)։

Փոխառություն՝ թերևս պարսկերեն xīzān, որտեղից՝ վրացերեն xizani «փախստական»։

ընտանիք ◆ Կարմիր շորով մի խիզան, ընկավ ձորը մի կածան։ Հովհաննես Թումանյան
իգական սեռի անձ, կին, աղջիկ
ընտանիքի անդամ ◆ Արզումանն էլ խիզան է, մեր խիզանը, -մտածեց Սալբին։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։