խիշտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χiʃt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիշտ

վանկեր՝ խիշտ 

1. ԽԻՇՏ, ԽԻՇՏԻ, Արարատյան՝ Գանձակ՝ Գեղարդ, տեգ, նի-

զակ։ Խեչանի տանն ի հնուց անտի մնացել էր մի սրածայր խիշտ՝ փայտյա պատյանի մեջ(ՊՊ)։

• Խիշսի-բիշտի անել, Ղարաբաղ՝ Սրածայր բանով

խշտել՝ մշտել։

• Խիշտի տալ, Նիզակով խփել, նիզակահարել։

խիշտ1

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։

Գոյական

1. չուլից՝ փալասից կամ ծղոտից շինված հասարակ անկողին, խշտի ◆ Մնացել էր մի եռանկյուն սրածայր խիշտ մի հասարակ փայտյա պատենի մեջ։ (Պերճ Պռոշյան)
2. ԽԻՇՏ, ԽԻՇՏԻ, Արարատյան՝ Գանձակ՝ Գեղարդ, տեգ, նի-

զակ։ Խեչանի տանն ի հնուց անտի մնացել էր մի սրածայր խիշտ՝ փայտյա պատյանի մեջ(Պերճ Պռոշյան)։

• Խիշսի-բիշտի անել, Ղարաբաղ՝ Սրածայր բանով

խշտել՝ մշտել։

• Խիշտի տալ, Նիզակով խփել, նիզակահարել

1. տեգ, նիզակ
2. (ժղ․) սվին

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
խշտիք խշտյակ խշտել գետնախշտյա հողախշտի

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

խիշտ2

Գոյական

Փոխառություն՝ պարսկերեն xišt:

1. տեգ, նիզակ
2. (ժղ․) սվին

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։