Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խի•պար

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ծագումն անհայտ է։

մանր քար, խիճ ◆ Քար, բերեք, շաղախ ու խիպար (Ավետիք Իսահակյան)։ Հինգ ախպեր են, չորսը պատ կշարեն, մեկը խիպար կըկրե (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) «Գուլպայի ճաղեր և գուլպան»։
մանր աղյուս, որով սարքում են հնոցի հատակը
ԽԻՊԱՐ, Կարին՝ Համշեն՝ ԽԻԲԱՐ, Ղարաբաղ՝ Խոտուրջուր՝ Սեբաստիա՝ Ուրմիա՝ Քսբ Որմնադրության մջ գործադրվող մանր տափակ քարեր, որ մեծ քարերի արանքն են դնում։

Առանց խիպարի պատը ամուր չի ըլլի (Ձեռագիր)։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։