Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•լա•ձայն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խուլ՝ ոչ հնչեղ ձայն ունեցող, խուլ ձայնով ◆ Ձորում խլաձայն գետն է որոտում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Խռովքի մեջ խլաձայն պատասխանեց Արտակը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ժողովուրդը… խլաձայն մռմռոցով հաղթություն բարեմաղթեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Խլաձայն ողբով սողում դեպի ցած։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։