Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•լաց•նել

Ստուգաբանություն

խուլ դարձնել, լսելու հնարավորությունից զրկել ◆ Դուք խլացրել եք բոլոր նախարարներին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Խլացրու ինձ, հանիր աչքերս։ (Ավետիք Իսահակյան)
ձայնի լսելիությունը թուլացնել ◆ Տնքոցը խլացնում էր գիշերվա սառնաշունչ քամին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թաց գետինը խլացնում էր վազող ձիերի դոփյունը։ (Ակսել Բակունց)
◆ Բարձր հնչի մեր երգը թող, չարի ձենը խլացնի։ Հովհաննես Թումանյան
◆ Ուրիշների կամքով նա պետք է խլացներ իր մեջ մարդկային զգացմունքը։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Կեղտոտ արհեստը ապականել էր նրա բնավորությունը, խլացրել ազնիվ մարդու հատկությունները։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Մայրերի ու գառնուկների մայունը խլացնում է ձորերը։ (Մուրացան)
◆ Խորովածի հոտը խլացնում էր մյուս ճաշերի բուրմունքը։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։