խճուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•ճուն 

  1. Վան՝ լեփ-լեցուն, բերնեբերան
  2. (փխբ․) պարարտ, գեր

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։