Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)ճ•պ(ը)•տանք

Թբիլիսի՝ խղճմտանք, խիղճ ◆ Բաս քու խղճմտանքը վունչինչ չէ ասում քի՜զ, խոմ գի՛ս վուր պարտ իս։ (Տևկանց)

Խճպտանքը զարթնել, Խղճի խայթ զգալ, գիտակցել արած վատը և զղջալ ◆ Արթար ժաժ էկեք, թե չէ միռնելու օրը ձիր խղճպտանքը կու զարթնի ու իժում էլ չիք կանա օտկի ձիզ։ (Գարեգին Սևունց)
Խճպտանքը թաղիլ, Գութ չունենալ, անգութ լինել ◆ Խճպտանքը խուրը թաղիլ իս ու հոքեմետ ձեռքը վիր իս կալնում։ (Գարեգին Սևունց)
Խճպտանքը քար շինիլ, Անգութ լինել, խիղճ չունենալ, քասիրտ լինել ◆ Խճպտանքը վուր քար իս շինի՝ մե օր կու զարթնի։ (Գարեգին Սևունց)
Խճպտանքը մոդ ղուրթ ըլիլ, Խիղճը մաքուր՝ հանգիստ լինել ◆ Խճպտանքիս մոդ ղուրթ ըլիմ, թե չէ նրա մոդ ինչ գուզե ղուրթ ըլիմ, սուտ իմ ու սուտ։ (Գարեգին Սևունց)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։