խնդալ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χndɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խըն•դալ  

Բայ

1. ուրախալի երջանիկ լինել ◆ ՄԻնչդեռ չորրորդ պոչիցը բռնած քահ-քահ խնդալով, ծաղրում էր նրանց։ Հովհաննես Թումանյան
2. ◆ Կը սկսի բարձրաձայն խնդալ։ «Երևանյան օրեր»
3. ◆ Բանե մը չէր խնդացած։ (Արփիար Արփիարյան)
4. ◆ Եթե չտամ, կխնդան ինձ վրա, - խնդալն էլ խո՞սք է։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Դո՞ւ էիր պակաս վրաս խնդալու։ (Ավետիք Իսահակյան)
5. ◆ Թնդում են երգեր, խնդում են սրտեր։ Հովհաննես Թումանյան
6. ◆ Զվարթ ու խնդացող պատկերներ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
7. ◆ Իմ վերև թող արև չխնդա։ Ու խնդում է արևը խելառ։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

1. ծիծաղել

Արտահայտություններ

• Խնդալը վարը մնալ, Պոլիս՝ Երջանկությունն ընդհատվել։
• Խնդալեն ճաթիլ, Ամասիա՝ Անզուսպ ծիծաղել։
• Խնդալեն մարել, Կարին՝ Ա Ծիծաղից թուլանալ։ ◆ Մոլեն գրին աշեց ու թավաքյալի անքան դուրս տվավ, օր խնդալեն մարա (Խաթ.)։
• Խնդլուն ըլնի,
• Խնդլներում կամ խխնդլներուս լինել, Ջավախք, Ախալցխա, Շիրակ՝ Խիստ ուրախանալ, հրճվել։ ◆ Մարթիքը խնդլներուն գըլլին, թե ահան կերակուր պիտի էփե, օչխար պիտի մորթե , օր մեզի հաց տա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
• Խնդալուն կամ խնդլեն վեր թռել, Կր Որևէ բանի համար շատ ուրախանալ, հրճվանքի ու ցնծության մեջ լինել։
• Մեկեն խնդալ, Պոլիս՝ Վայելել, մեկից լավ օր տեսնել։
• Մորուքին խնդալ,
• Վրան խնդալ,
• Քթին խնդալ, Պոլիս՝ Ծաղրել, չարախնդալ, վրան ծիծաղել, ձեռք առնել։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։