Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ խըն•դալ

Ստուգաբանություն

ուրախալի երջանիկ լինել ◆ ՄԻնչդեռ չորրորդ պոչիցը բռնած քահ-քահ խնդալով, ծաղրում էր նրանց։ Հովհաննես Թումանյան
◆ Կը սկսի բարձրաձայն խնդալ։ «Երևանյան օրեր»
◆ Բանե մը չէր խնդացած։ (Արփիար Արփիարյան)
◆ Եթե չտամ, կխնդան ինձ վրա, - խնդալն էլ խո՞սք է։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Դո՞ւ էիր պակաս վրաս խնդալու։ (Ավետիք Իսահակյան)
◆ Թնդում են երգեր, խնդում են սրտեր։ Հովհաննես Թումանյան
◆ Զվարթ ու խնդացող պատկերներ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
◆ Իմ վերև թող արև չխնդա։ Ու խնդում է արևը խելառ։ Եղիշե Չարենց

Խնդալը վարը մնալ, Պոլիս՝ Երջանկությունն ընդհատվել։
Խնդալեն ճաթիլ, Ամասիա՝ Անզուսպ ծիծաղել։
Խնդալեն մարել, Կարին՝ Ա Ծիծաղից թուլանալ։ ◆ Մոլեն գրին աշեց ու թավաքյալի անքան դուրս տվավ, օր խնդալեն մարա (Խաթ.)։
Խնդլուն ըլնի,
Խնդլներում կամ խխնդլներուս լինել, Ջավախք, Ախալցխա, Շիրակ՝ Խիստ ուրախանալ, հրճվել։ ◆ Մարթիքը խնդլներուն գըլլին, թե ահան կերակուր պիտի էփե, օչխար պիտի մորթե , օր մեզի հաց տա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Խնդալուն կամ խնդլեն վեր թռել, Կր Որևէ բանի համար շատ ուրախանալ, հրճվանքի ու ցնծության մեջ լինել։
Մեկեն խնդալ, Պոլիս՝ Վայելել, մեկից լավ օր տեսնել։
Մորուքին խնդալ,
Վրան խնդալ,
Քթին խնդալ, Պոլիս՝ Ծաղրել, չարախնդալ, վրան ծիծաղել, ձեռք առնել։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։