Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ն•կա•վետ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խնկի բույրով լցված՝ տոգորված ◆ Առտվան սյուքը գարնանային ծաղիկներու բուրումով խնկավետ՝ հեշտագին կը զովանար։ (Միսաք Մեծարենց)
խնկի բույր արձակող՝ տարածող ◆ Այնտեղ, ինչպես վաշխառուների մոտ անմիջապես կնկատեն ժլատության ու խորհրդավորության հետքերը և այն խնկավետ խոնավորթյունը, որ սառեցնում է մատուռների մթնոլորտը։ Թարգմ ◆ Եվ հիվանդ հոգիս տարի ես հեռու, հեռու, խնկավետ…գյուղս հայրենի։ (Ռուբեն Սևակ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։