խնճիշ-բնճիշ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խ(ը)ն•ճիշ-բ(ը)ն•ճիշ
- Ակն՝ խրթին, անվերծանելի ◆ Կախարդը խնճիշ-բնճիշ խազեր քաշեր է։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։