խշթա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)շ•թա 

  1. Սեբաստիա, Նոր Ջուղա՝ ոսկերչական երկաթյա գործիք՝ տարբեր մեծությամբ անցքերով, որի վրա արծաթյա թերթը դնելով ու խփելով՝ բոլորակներ են հանում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։