խորաթա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɔɾɑˈtʰɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խորաթայ

վանկեր՝ խո•րա•թա 

Ստուգաբանություն

1. 1․ Պոլիս՝ Կարին՝ Ակն՝ Արաբկիր՝ Սեբաստիա՝ և այլն, Խոսք, զրույց, խոսակցություն։ 2․ Արաբկիր՝ Սվեդիա՝ Կատակ։

Գոյական

1. զրույց {գվռ}

Հոմանիշներ

1. տե՛ս զրույց

Արտահայտություններ

• Խորաթա անել՝ էնել, Զրուցել, խոսակցել։ ◆ Էկան հարսների քովը՞, երկար խորաթա էրին (ՀԺՀք․)։

1. Խոսք-խորաթա, խոսք ու խորաթա, 1․ Խոսակցություն, խոսք, զրույց։ 2․ Ակնարկություն, անհարկի դիտողություն։ ◆ Նշանդրեք ալ կերթային, փեսատես ալ, հարսնատես ալ … ու հեչ խոսք ու խորաթա ալ չէր հըլլի ()։ ◆ Հերիք է ինչքան դրանց խոսք ու խորաթին դիմացա (ՄՄ)։

• Խոսքը խորաթան տեղը, Շնորհքով, ասող-խոսող։
• Ալնի խորաթա, Անհամ՝ տաղտկալի։
• Մեկուն՝ մեկին խորաթան ընել,Պոլիս՝ Կարին՝ Ակն՝ Մեկի մասին խոսել։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։