խորդյուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խորդիւն

վանկեր՝ խորդ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. խորդալը ◆ Մութ խրճիթում մայրը լսեց մի խորդյուն։ Հովհաննես Թումանյան
  2. խորդալու ձայնը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (նորբ․) խռմփոց, խռկոց

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։