խուժադուժ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Ածական

վանկեր՝ խու·ժա·դուժ 

  1. վայրենի, բարբարոս, վայրենաբարո։ ◆ Անց էին կենում սրով, արունով խուժադուժ ազգեր։ (Բաղիշ Հովսեփյան) ◆ Կպաշպանի նրան Արտակը պարսիկ խուժադուժ զինվորներից։ Դերենիկ Դեմիրճյան }}
  2. ոճրագործ, անագորույն։◆ Ապաշը ծայր աստիճանի խուժադուժ է, բայց ոչ քաջ (Շիրվանզադե)
  3. խառնաշփոթ, խուլ, դեպքերով ու եռուզեռով լի։
  4. :Խուժադուժ կյանք։
  5. անագորույն, անողոք։

Աղբյուրներ[խմբագրել]