խույս

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χujs]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոյս

վանկեր՝ խույս 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *kheu-k-` *(s)keu-(k)- «նետել, հալածել» արմատից. հմմտ. հին անգլերեն scéoh, անգլերեն shy, միջին վերին գերմաներեն schiech «երկչոտ, վախկոտ, վեհերոտ», scheuen «խուսափել, խրտնել», հին անգլերեն skyhhan, հին վերին գերմաներեն seuchen «վախեցնել, փախցնել»։

Գոյական

1. խուսափում, խոտորում, փախուստ ◆ Իրենցն է խույսը թեփին։ (Դանիել Վարուժան) ◆  Խույս տալ դեպի Կովկասյան լեռները։ (Րաֆֆի) ◆  Պարոնը խույս է տալիս որոշ միտք հայտնելուց։ (Րաֆֆի) ◆  Նա աշխատեց խույս տալ բացատրությունից։ (Մուրացան) ◆  Նա խույս է տալիս ինձնից։ ◆ Եթե ենթարկվեմ կալանքի, չպիտի խույս տամ այդ պատժից։ (Ակսել Բակունց) ◆  Իմացավ, որ չորս աքսորյալները… շոգենավեն խույս տվեր են։ ◆  Երբ ծագե նոր արշալույս սառ մարմինես շատոնց հոգիս պիտի տված ըլլա խույս։ Գրքերից

Հոմանիշներ

1. փախստակություն, փախ
2. տե՛ս փախստականություն
3. տե՛ս փախեփախ
4. տե՛ս խուսափում
5. տե՛ս դասալքություն

Արտահայտություներ ն

1. խույս տալ - խուսափել (բոլոր նշանակություններով)

Բաղադրյալ բառեր
լեռնախույս անխուսափելի անխուսափելիորոն անխուսափելիություն

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։