խուշուշիկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խու•շու•շիկ 

  1. Արարատյան՝ շղարշ, քող
  2. Արարատյան՝ գլխաշորի կամ լաչակի այն մասը, որ ճակատի վրա բերվում և եզերքը ծալվում ◆ Առաջ խուշուշիկներս ընչանք աչքերս քաշած ա էլել, հիմի ճակատներին մին իշի նալ կպցնում են ու մարդի առաջին ցից ըլնում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Կնանիքը գլխները կապած, խուշուշիկները քաշած, քթները կալած ... գնացին ժամ։ (Պերճ Պռոշյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։