խչուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χt͡ʃʰuk]
վանկեր՝ խ(ը)•չուկ
- Լոռի, Բորչալու՝ փայտե կամ երկաթե երկար սեպ կամ խթան՝ ամրացված լուծի կենջակի մոտ, որը խթում է լծկանի ուսակողը, եթե վերջիններս վարի ժամանակ շեղվում է իր ընթացքից ◆ Խչուկը դուրս ա եկել, վեր արի սարքի։ (Ձեռագիր)
- Լոռի՝ փայտե հարմարանք, որ դնում են ծծից նոր կտրած գառների ու ուլերի բերաններին, որպեսզի այլևս չկարողանան ծծել մայրերին
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։