խպչուլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χpt͡ʃʰul]
վանկեր՝ խ(ը)պ•չուլ
- Համշեն՝ նիհար և կարճահասակ (անձ) ◆ Ան ունի խպչուլ մաշտ մը։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։