խռթեշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χrtʰɛʃ]
վանկեր՝ խ(ը)ռ•թեշ
- Լոռի, Ղազախ՝ կենդանիների և մարդկանց գլխի կամ մարմնի վրա գոյացած թեփ
- վերքի վրայի թեփը
- ձկան թեփ ◆ Ձկան խռթեշները տար դեն ածա։ Սահակ Ամատունի
- Քղի՝ վատորակ՝ հասարակ տեսակի բուրդ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Խռթեշ բռնել, Թեփոտել ◆ Գլուխդ խռթեշ ա բռնել։ Սահակ Ամատունի
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։