խռթեշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χrtʰɛʃ]
վանկեր՝ խ(ը)ռ•թեշ
- Լոռի, Ղազախ՝ կենդանիների և մարդկանց գլխի կամ մարմնի վրա գոյացած թեփ
- վերքի վրայի թեփը
- ձկան թեփ ◆ Ձկան խռթեշները տար դեն ածա։ Սահակ Ամատունի
- Քղի՝ վատորակ՝ հասարակ տեսակի բուրդ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- Խռթեշ բռնել, Թեփոտել ◆ Գլուխդ խռթեշ ա բռնել։ Սահակ Ամատունի
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։