խռովխոտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χrɔvˈχɔt]
վանկեր՝ խ(ը)•ռով•խոտ
- Վան, Բուլանըխ՝ վայրի խոտ, որ իբրև դող գործ է ածվում վերքերի և այրվածքների համար ◆ Դաղձը և խռովխոտը լավ կեփեն, այրվածին վրա կկապեն։ Ահ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։