Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խռպոտութիւն

վանկեր՝ խ(ը)ռ•պո•տու•թյուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խռպոտ լինելը, ձայնի խզվածություն ◆ Բղդեի ձայնը կորցնում էր յուր բնական խռպոտությունը: (Պերճ Պռոշյան)
խռպոտ ձայն արձակելը, խռպոտաձայն լինելը ◆ Կոկորդի խռպոտությունը: ◆ Նա խռպոտությամբ տառապում է։

խռպոտաձայնություն, կերկերաձայնություն, կերկերություն, կերկերունություն, կերկերախոսություն, խզզանություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։