խրեկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [χɾɛk]

վանկեր՝ խ(ը)•րեկ 

1. Զանգեզուր, Գանձակ, Շամախի՝ քիչ, մի քիչ, սակավ, փոքր ինչ ◆ Խրիկ հաց։ Սահակ Ամատունի ◆ Մարթիքը ճլորած, եկամուտը խրեգ, խարջը շատ։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ

1. Խրեգ ար մնացալ, Ղարաբաղ՝ Քչի էր մնացել, լինելու վրա էր ◆ Խրեգ ար մնացալ, վեր մեր խեղճերի կլխին մին օյին սարքին։ (Խաթաբալա)
2. Խրեգ-խրեգ
   1. հետզհետե, կամաց-կամաց ◆ Ծմեռնը խրեգ-խրեգ պըրծընում ա։ Սահակ Ամատունի
      1. քիչ-քիչ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։