խրեն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɾɛn]
վանկեր՝ խ(ը)•րեն
- Էջմիածին, Մուշ՝ ավելուկի տերևների նման և կծու արմատով բույս, որի արմատը մսի և ձկան հետ գործ են ածում իբրև համեմունք, վայրի սխտոր ◆ Գնա խրեն բեր, մսի հետ ուտենք։ Սահակ Ամատունի
- (նորբ․)կծվիչ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։