Jump to content

խրեն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•րեն 

  1. Էջմիածին, Մուշ՝ ավելուկի տերևների նման և կծու արմատով բույս, որի արմատը մսի և ձկան հետ գործ են ածում իբրև համեմունք, վայրի սխտոր ◆ Գնա խրեն բեր, մսի հետ ուտենք։ Սահակ Ամատունի
  2. (նորբ․)կծվիչ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։