Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)ր•խա

Արարատյան, Գանձակ՝ կանանց երկար զգեստ՝ արևելյան տարազ ◆ Հիմի մոդան փոխվիր է, ջուբբան ու խրխան ջուրը դրին, եվրոպացի ին դառի։ (Խաթաբալա) ◆ Նորատի հարսն ու ջահել աղջիկը արուն-քրտինք մտած փոցխ էին անում և խրխաների փեշերով շուտ-շոտ երեսների քրտինքը սրբում։ (Հակոբ Մանանդյան)
Մալաթիա, Բալու՝ ձմեռային հաստ բաճկոն (ներսից բամբակ դրած, վերմակի ձևով կարած) ◆ Հայտե, խրխատ հաքիր, դուռը ել։ (Ձեռագիր)
Արարատյան, Գանձակ՝ ոչխարի մորթուց կարված մուշտակ ◆ Խրխին քցեց վրեն ու քնեց։ Սահակ Ամատունի
Արամո, Գանձակ՝ կենդանու՝ գազանի մորթ, որ մարդիկ հագնում են կենդանու կամ գազանի կերպարանք ընդունելու հարմար ◆ Նա իր խրխին ցերեկը հանում էր, պահում։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արարատյան՝ օձի շապիկ ◆ Նա մի հուրի-փերի աղջիկ ա, կգա խրխին կհանա, կդնի ղրաղ - կլեղանա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։