ծայրագունություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡sɑjɾɑɡunutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծայրագունութիւն

վանկեր՝ ծայ•րա•գու•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (եկեղ․) աբեղայի կամ վարդապետի ծայրագույն աստիճանը, որ տրվում է հատուկ արարողությամբ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]