Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծան•րա•գո•գոթ

Ստուգաբանություն

Ծանրաքոթոթ, Լոռի՝ Ծանրաբարո, (նստելու, կանգնելու , շարժվելու, խոսելու և այլնի մեջ)։
(գվռ․) առոք-փառոք, հանդիսավորապես, փառավոր կերպով ◆ Խնամի Շողերը ծանրագոգոթ մի քնջում նստել ա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ ՈՒ ծանրագոգոթ՝ նա թավլեն մտավ, բարով տվեց ու բարովն առավ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Նա ծանրագոգոթ, գիրքը ձեզին նստած, կարծես բոլորովին մտահան է արել քեզ։ Թարգմհ.
Անհասկացող ◆ Դու ո՞վ ես կամ ինչի՞ ես պետք, այ ծանրագոգոթ եզը։ (Սարգիս Քամալյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։