ծանրանիստ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈnist]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծան•րա•նիստ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- ծանրորեն նստած՝ փռված՝ տարածված ◆ Ամենուրեք սպիտակին էր տալիս ծանրանիստ ձյունը։ ◆ Այս ծանրանիստ, խոժոռ եկեղեցին և Բագրատյանների ամառանոցը աշխարհ էին եկել միասին։
- ընդարձակորեն՝ վեհ ու հաստատուն կերպով բազմախծ՝ բարձրացած՝ դեպի վեր խոյացած ◆ Ծանրանիստ լեռ։ ◆ Ծանրանիստ ճարտարապետություն։
- խոծոր չափսերով կառուցված՝ կերպով՝ ծանրակառույց ◆ Ծանրանիստ պալատ։ ◆ Խահանոցներից համվում են չուգունե ծանրանիստ սալօջախները։
- այդ ոճով կառույցներ ստեղծած, այդպիսի կառույցներով բնորովող՝ բնուագրվող ◆ Ծանրանիստ հարտապերտություն։ ◆ Նայում է Մասիսը ծանրանիստ։
- մեծ ու զանգվածեղ ◆ Ծանրանստ աթոռ՝ սեղան՝ սալոջախ։ ◆ Ծանրանիստ մարմինը հենեց գրասեղանին։
- գեր ու խոշոր ◆ Ծանրանիստ մարմին։ ◆ Ծանրանրստ մազութի միջից լսվեց զարհուրելի սրտակեղեք ճիչը։ ◆ Այնտեղ մեր շուրջը ծփում է դեռ ճահիճը ձեր ծանրանիստ։
- թանձր՝ հաստ ծերտ գոյացրած՝ կազմող ◆ Ծանրանիստ ձյուն՝ մազութ։ ◆ Հուրքեն կարծես քիչ մը պիտի թուլնար մտմտուքներուն կապարը ուղեղին վրա ծանրանիստ։
- լուրջ՝ հանդիսավոր արտահայտություն տվող ◆ Ծանրանստ քայլվածք։ ◆ նստել էր դեմքին ծանրանիստ լրջություն ◆ Հուրքեն կարծես քիչ մը պիտի թուլնար մտմտուքներուն կապարը ուղեղին վրա ծանրանիստ։
- (փխբ․) ծանրորեն նստած՝ ամրացրած՝ արմատավորված տարածված ◆ Այնտեղ մեր շուրջը ծփում է դեռ ճղճիմ ճահիճըձեր ծանրանիստ: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) ծանրակշիռ, խորիմաստ, խորախորհուրդ ◆ երբ խոհականությունը և ծանրանստ լրջությունն են պահում մեզ - արձակով ենք արտահայտվում: (Կարպիս Սուրենյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ծանրադիր, ծանրատարած
- ծանրակառույց
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։