ծառայր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑˈrɑjɾ]
վանկեր՝ ծա•ռայր
Գոյական
- (բսբ․) ծառի բնում եղած այր՝ մեծ փչակ ◆ Ծառի բարձրույունը հասնում էր հիսուն մետրի։ Արմատները գետնից բարձրանալով առաջացրել էին ծառայր։ (Ազատ Վշտունի)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։