ծառապաշտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑrɑpɑʃtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծառապաշտութիւն
վանկեր՝ ծա•ռա•պաշ•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- ծառի պաշտամունք, բնական կրոնի ձևերից մեկը, որ արտահայտվում է ծառերը պաշտամունքի առարկա դարձնելով ◆ Այս կողմերը ծառապաշտությունը և ջրապաշտությունն ընդհանուր է հայոց, քրդաց և եզիտաց մեջ։ (Րաֆֆի) ◆ Սրբանում և պաշտամունք են դառնում և գերազմանի վրա բուսած ծառը, բույսերը։ Այսպիսով ծագում են ծառապաշտությունը, բուսապաշատությունը։ (Լեո)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։