ծարավահարույց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡sɑɾɑvɑhɑˈɾujt͡sʰ]

վանկեր՝ ծա•րա•վա•հա•րույց 

Ածական

  1. (նորբ․) ծարավ բերող, շոգ ◆ Ծարավահարույց երկինք էր ու հող։ Հ. Սարուխան

Աղբյուրներ[խմբագրել]