ծգարա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡sɡɑˈɾɑ]
վանկեր՝ ծ(ը)•գա•րա
- Գորիս՝ գլանակ, սիգոր ◆ Մուրոն ծգարա խնդրեց։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մահակը դրեց ոտքերի արանքը ու քսակը հանելով ծգարա փաթաթեց։(Հրաչյա Քոչար)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։