ծեթուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծե•թուկ
- Կարին՝ քարերի տակ ապրող կարմրախառն սև գույնեով ճիճու, որ օդի մեջ կախելով չորացնում են, ապա փոշիացնում են ու խառնում գինուն ու խմեցնում կատաղած շնից տուժածին իբրև դեղ
- տե՛ց ծետուկ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։