Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծ(ը)ն•ղա

Ստուգաբանություն

հարվածային երաժշտական գործիք երկու պղնձյա կամ բրոնզյա սկավառակներ, որոնք իրար հարվածելով նվագում են
երկար ձողաբնի վրա ամրացված սկավառակ, որից կախված բոժոժիկները կամ զանգակները շարժելիս դիպչում են սկավառակին և մեղմ կերպով ծնգձնգում (գործածվում Է մեծ մասամբ եկեղեցիներում՝ հանդիսավոր ժամերգությունների ժամանակ)
այդ սկավառակից կախված զանգուլակները կամ բոժոժիկները
(փխբ․) գովասանք, փառաբանություն ◆ Քնարն է պետք Ալեքսանդրի… որ… չդառնա ոգով գերի ծնծղաներին աղմկալի։ Եղիշե Չարենց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։