ծռատոն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծ(ը)•ռա•տոն••
- Բաբերդ, Մուշ, Մարաշ, Սեբաստիա՝ ծառերի` խելառների տուն (հունաց սուրբ Գևորգի տոնը, որ հայ լուսավորչականներչի համար տոն չէ, արհամարհական բառ. հմմտ. ծռազատիկ)
- նույնն է` այդ տոնը, որ հարկադրաբար պետք է տոնել, հակառակ դեպքում, ըստ սնահավատների, մեղապարտի ձեռքն ու ոտքը կծռվի
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։