Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•թ(ը)ն•տու

Ստուգաբանություն

(արևմտհ․)

կաթ տվող, կաթնատու, կթան ◆ ԵՎ ահա… հայտնվեց կաթնտու այծերի մի հոտ։ (Վահրամ Փափազյան)
կուրծք տվող, կաթով կերակրող, ստնտու ◆ Էգ առյուծներու էգ վագրերը բոլոր` մայրագորով լիզումով` ըլլան կայտառ հայկականներու կաթնտու: (Դանիել Վարուժան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։