Jump to content

կակա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•կա 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. (մանկ․) ուտելիք, միրգ, քաղցրավենիք ◆ Դյուրահավան մարդը ինչպես երեխա, նրա սիրելին է, ով տվեց կակա։ (Ջիվանի)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տե՛ս ուտելիք

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]