Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•կա•զանք

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խոսելու թերություն, որ կապված է բառերն ու առանձին հնչյունները դժվարությամբ և ընդհատումներով արտաբերելու հետ, թոթովախոսություն

կակազություն, կակազախոսություն, թոթովախոսություն, կմկմախոսություն, ծանրախոսությոն, դժվարախոսսությոն, կակազոտությոն (մի փոքր) (հնց․) լփլփանք, լփռտուք քաղթնատություն, տարախոսություն, դժասացությոն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։