կակալա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կակ•ալա 

  1. Պոլիս, Կարին, Քղի, Ամասիա՝Ամորձիք։ ◆ Ղոչին կակալները հանեց Ձի, կրտեցին։ (Ձեռագիր)
  2. Սեբաստիա՝Խակ չհասած պտուղ (Ծիրան, սալոր և այլն)։
  3. Քղի՝Դուրս ընկած ճոռթած խոշորև աչքերː
  4. Պոլիս՝Ակնապիշ՝ չռած խոշոր աչքերով նայող։
  5. Երջերավոր անասունների աղբ։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։