կաղճի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑʁˈt͡ʃi]
վանկեր՝ կաղ•ճի
- Բալու՝ բրուտագործության և կենցաղի մեջ օգտագործվող տարբեր գույների կավահող (կարմիր, սպիտակ, դեղին) ◆ Տարիքները կաղճինով կծածկեն, անձրև, ջուր չանցնի։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Կաղիճինի թոխմախ, Ակն՝ (փխբ․) Կարճահասակ ու թիկնեղ (անձ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։