կանաչաբույր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑnɑt͡ʃʰɑˈbujɾ]
վանկեր՝ կա•նա•չա•բույր
Գոյական
- (նորբ․) կանաչի բույրը՝ բուրմունք ◆ Հաջորդ գիշեր․․․ կանաչաբույրում մեկնված ու բերանբաց, ծնկաչոք, տանջահար․․․։ Վ․ Այվազյան
Ածական
- (նորբ․) կանաչով բուրող ◆ Կանաչաբույր մարգագետին։
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։