կանափատ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կա•նա•փատ 

  1. Ռշտունիք, Նոր Նախիջևան՝ տարեկան բույս՝ սղոցաձև տերևներով, որի սերմերից ձեթ են հանում կամ բովելով ուտում, իսկ ցողունի մազմզուկներից թել են պատրաստում, որով գործում են կոպիտ կտավներ և շինում հաստ պարաններ, կանեփ ◆ Ո՛չ սխտոր, ո՛չ կանճրակկա, ո՛չ կանափատ: (Տևկանց) ◆ Նա ձեռքով կանափատի կտորի վրա քաշեց լուցկին և երևաց ֆոսֆորային երիզը։ Գուրգեն Մահարի

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։