կապիծ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑˈpit͡s]
վանկեր՝ կա•պիծ
- Համշեն՝ խոտի փոքրիկ դեզ ◆ Այդին խոդը հինգ կապիծ ըղավ։ (Ձեռագիր)
- ցորենի չափ, որ տալիս են ջրաղացպանին իբրև վարձ՝ հացահատիկն աղալու համար, ճակ, աղունավարձ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։