կապուղի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ կապ•ուղի 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (նորբ․) կապի՝ հաղորդակիցման միջոց, ճանապարհ ◆ ...Այն վերջնականապես համաձայնեցվելու է դիվանագիտական կապտուղիներով: Հայաստան (թերթ)
  2. (ռազմ․) ազդանշանների տարածման միջավայրի, տեխնիկական միջոցների (սարքավորումների) ամբողջությունը, որոնք ապահովում են մեկ կամ մի քանի կապուղիների ստեղծումը

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։
  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։