կապունք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑpuŋkʰ]
վանկեր՝ կա•պունք
- Համշեն՝ տան հատակի կամ առաստաղի վրա փոքրիկ դուռ ◆ Ավալը կապունքըն կումը կինշնեյնը։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։