կատաշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կա•տաշ 

  1. Կարին՝ ծերուկ
  2. Ջավախք, Բասեն՝ տան մեծը, նահապետ ◆ Յես չիտեմ, դիակատաշս էկավ, անոր ըսե։ (Ձեռագիր)
  3. Ջավախք՝ հարգական մակդիր տարիքավոր մարդկանց ◆ Բարով եկար, Սարգիս կատաշ: (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։