կացնակիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑt͡sʰnɑˈkiɾ]
վանկեր՝ կաց•նա•կիր
Բառակազմություն
[խմբագրել]Ածական
- (նորբ․) կացին կրող, կացնող զինված ◆ Մորթվող մանուկների ճիչեր են լսվելու, կացնակիր ու յաթաղնակիր ոճրագործների աղմուկ-մռունչ-աղաղակն է մարդկության ականջը պատռելու։ Հովհաննես Մելքոնյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։