Jump to content

կեղալ-բղալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կե•ղալ-բ(ը)•ղալ 

  1. Վան՝ երբեմն ծիծաղել, երբեմն ճչալ (կրծքի երեխայի մասին)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. Ոչ կը կեղա, ոչ կը բղա, Վան՝ Ոչ այս է, ոչ այն, չգիտես ինչ է (նաև անվճռական մարդու մասին)

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։