կեղտակեր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɛʁtɑˈkɛɾ]
վանկեր՝ կեղ•տա•կեր
- Արարատյան՝ անսննդարար, անպետք բաներ ուտող, շատ հասարակ ապրող ◆ Կեղտակեր մարդ։ Սահակ Ամատունի
- կեղտը մաշող` հանող
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։