կեղտակեր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɛʁtɑˈkɛɾ]
վանկեր՝ կեղ•տա•կեր
- Արարատյան՝ անսննդարար, անպետք բաներ ուտող, շատ հասարակ ապրող ◆ Կեղտակեր մարդ։ Սահակ Ամատունի
- կեղտը մաշող` հանող
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։