կենա-կենա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կե•նա-կե•նա 

  1. Կարին՝ հանկարծ, մեկ էլ, կմնա-կմնա ◆ Կենա-կենա մի հիմար բան կըսե։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։