կեռալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կե•ռալ 

  1. Պոլիս, Կարին, Նոր Նախիջևան, Մուշ, Ակն, Արաբկիր, Մալաթիա, Սվեդիա, Սեբաստիա՝ մարմինը եռալ, սաստիկ քոր գալ՝ եռալ ◆ Գլուխս կեռա կը։ (Ձեռագիր) ◆ Տղան բորոտել էր, սաղ ջանը կեռար: (Ձեռագիր)
  2. Խարբերդ՝ գորովանք՝ սեր տածել մեկի նկատմամբ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Կռնակը կեռալ, ջանը կեռալ, Պոլիս՝ (փխբ․) Ծեծվել ուզել, ծեծվելու ենթակա լինել ◆ Դե կե, դե կե, որ ջանդ դինջանա, ես գիտեմ, կկեռար: Համո Սահյան
  2. Ձեռքի կեռալը փարա կբերե (սնոտ․), Ափի քոր գալը փող ստանալու նշան է
  3. Սիրտը կեռալ, Կաղապար:բրբռ♀4Խրբ Մեկի նկատմամբ գութ՝ սեր՝ գորովանք տածել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։